jueves, 19 de noviembre de 2009

KALLEY NON TE ESQUENZO




Mira, mi pobre amigo,
mi fiel creyente;
al ver morir tus ojos que me miran,
al ver cristalizarse tu mirada,
antes fluida,
yo también te pregunto: ¿adónde vamos?




Descansa en paz, mi pobre compañero,
descansa en paz; más triste
la suerte de tu dios que no la tuya.
Los dioses lloran,
los dioses lloran cuando muere el perro
que les lamió las manos,
que les miró a los ojos,
y al mirarles así les preguntaba:
¿adónde vamos?



1 comentario:

  1. Bonito blog, bonito todo lo que has escrito y bonito el rostro de este animal tan noble, xa quixeran muitos homes parecerselle un pouquiño.
    Disculpa o meu galego, fai cousa de 45 anos que no no practico, nin pouco nin muito, y eso que non seu tempo deronme unha boa hostia por falarlo diante dos guardias do momento, en Lugo.
    Saludos e continuarei vindo por aquí.

    ResponderEliminar